Sık sık düşünüyorum bugünlerde.
"Kalabalıklar içinde yalnızım" parodisinin hakkını veriyorum.
Çok konuşuyorum yieaa.
Yersiz, saçma ve anlaşılmaz oluyorum bazen.
Ama anlaşılmamanın verdiği o hafifletici his ha-ri-ka.
Bol bol gülüyorum.
Boğazım gülmekten acıyor, gıcık oluyor.
Hayat çok Canımı yakıyor da belli etmiyorum.
Üşüyorum, hava soğuk gerçekten de.
Ama çevremdeki insanların soğuk davranışları daha etkili.
Samimi gelmiyor bir çok insan bana…
?? Çok Fazla Soru(nu)m var…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder