-İyi misin?

-Değilim.

-Yapabileceğim bir şey var mı?

-Yok.

-Tamam.

        Diyalogunda ’’Tamam.’’ Demeyen kişidir dost. Biz bu adamlara hiçbir zaman dost demedik. Çünkü gerçek dost; bizi yüzümüze karşı eleştiren, ama herkesin içinde savunan, başarılarımıza sevinen, başarısızlıklarımıza üzülen, kırgınlıklarımızda yanımızda olabilen, bizi sıkkın görünce diğer dostlara haber veren, bizimle ilgilenmelerini isteyen, birileriyle tanışmamız gerekiyorsa o buluşmayı sessizce düzenleyen, bizi dikkatle izleyen ama belli etmeyen, sahiplenendir. İyi değilim diyen arkadaşının yanında olan kişidir.

      *Gerçek dost kardeştir, candır, kandır, her şeydir…

      Orantı gibidir sanki yaşam ve nefes alışımız her hüzün kaplayışında içimizi hemen atarız kendimizi dost sahiline, ellerimizi uzatırız. Biliriz ki onları tutan biri var. Yaslarız sırtımızı koca bir çınara, yıllanmış bir şarap gibidir o. Açarız içimizi dökeriz dertleri ve vardır karşımızda tamam demeden bizi dinleyen, çözümler sunan ve elini omzumuza atıp hep beraber oldukça geçer bunlar üzülme yanındayım diyen. Salınırız yemyeşil bahçelere dinlemeden sağanak yağmuru sert esen rüzgârı. Bizi biz olduğumuz için seven birileri muhakkak vardır. Her zaman dost dediğimiz derdimizi paylaştığımız…